Ömrün içine ne çok yemin ekliyoruz, sözler veriyoruz , her bir deneyimin başka bir anlam için orada olabilme ihtimalini unutup ( belki de bilip ) yine de yeminimizin peşinden gidiyoruz. ” Asla. ” Ve böylece esneyemiyoruz, ihtimalleri göremiyoruz, seçimimizden şikayet edip duruyoruz, o da kovalayıp duruyor – çünkü ortada bir yemin var, unutuyoruz , kaçıyoruz o kovalıyor, kınamalarımız, yargılarımız hep yanımızda, bırakılmayı bekliyor olabilir mi?

Gelin farkedelim yeminleri. Çocukluğumuzda yaslandığımız güvenli alanın tüm duvarlarının ötesine geçebilelim, salınabilme payı verelim bir deneyimin içinde, başka türlüsü de mümkün diyebilmeye yer açalım, yeni bir güvenli alan seçebilirim, bilmediğim başka şeyleri keşfedebilirim diyebilelim, ne dersiniz?

Ebeveynlik üzerine yazmayı sevdiğim bugünlerde oradan devam edeyim istiyorum. Postu kaydedin ve her gün ya da ara ara çalışmayı yineleyin olur mu? Her gün biraz daha esneyecek ve izin veriyor olacaksınız.

“Asla annem / babam gibi olmayacağım. ” dediğiniz ve her seferinde daha da anneniz / babanız olduğunuz her yeri, anneniz/babanız olmakta kaçtığınız, kınadığınız, yargıladığınız her yeri yıkıp yaratımını iptal edelim mi? ( içinizden evet demeniz yeterli tüm sorulara )

Çocukluğunuzdaki tüm yaşanmışlıklara tutunup bugününüzü yok ettiğiniz, bugün için harcayacağınız enerjiyi, çocukluğunuzu canlı tutmak için harcamayı seçtiğiniz her yeri yıkıp yaratımını iptal edelim mi? Ya tek gerçek an bu ansa, bugün neyi seçersiniz ? Nasıl biri olmayı, nasıl bir anne/baba olmayı , nasıl bir ilişkiyi ? Hangi değerleri büyütürdünüz hanenizde? Neleri çıkarırdınız ya da?

Annenizi / babanızı çok sevdiğiniz için onları kopyalamayı seçtiğiniz – ki burada hatalarını görmemeyi ve normalleştirmeyi seçiyor olabilirsiniz – evliliğinizde bunu seçtiğiniz, kendiniz olmaya izin vermediğiniz ve bu sebeple eşinizin farklı olmasına / yapmasına izin vermediğiniz – çünkü izin vermezsiniz – her yeri yıkıp yaratımını iptal edelim mi?

Ebeveynlerinizi haklı, kendinizi haksız yaptığınız her yeri ( yaramazdım ve döverlerdi, haklılardı!!!! ) onları doğru, kendini yanlış yaptığınız her yeri ve bu sebeple onlar gibi bir ebeveyn olmayı seçtiğiniz her yeri yıkıp yaratımını iptal edelim mi?

Güvenli alanınızdan çıkmayı seçseydiniz bu ne yaratırdı ? Evliliğe, çocuğa dair hiç bir bakış açınız olmasaydı, kendinize dair hiç bir bakış açınız olmasaydı , gerçek , neyi seçerdiniz ? Nasıl bir ilişki ? Nasıl bir annelik? Nasıl bir babalık ? Nasıl bir anne/ baba – çocuk ilişkisi ? Hiç bilmiyor olsaydınız? Tüm tanımlarınızı yıkıp yaratımını iptal edelim mi?

Ebeveynliğin hediyelerini alıp kabul etmeye seçseydiniz hayatınız nasıl olurdu? Çocuğunuzu problem yaptığınız ( o olmsaydı şimdi çalışırdım, tatile bile gitmek çok zor, isteklerim var ama ertelemek zorundayım maalesef ) , onun hediyelerini görmeyi , alıp kabul etmeyi seçmediğiniz her yeri yıkıp yaratımını iptal edelim mi ?

Ya hayatınıza kolaylığı, neşeyi , serveti getiren/ getirecek olan oysa ve siz tanımlarınızdan dolayı göremiyorsanız? Bilmeyi , olmayı, algılamayı ve alıp kabul etmeyi seçmediğiniz her yeri yıkıp yaratımını iptal edelim mi?

Nerede ” annem / babam haklıymış, çocuğum aynı şeyi yaptığında ben de onlar gibi oluyorum, ebeveyn olunca anladım ” diyerek çocuğunuzun hatalarında, haksız!! olduğu yerlerde ( size göre hatalı, haksız ) anne/baba/kardeş seslerini haklı kıldınız, belki değillerdi???? Belki çocuğunuza karşı olan tavrınız size ait değildir ve o an konuşan içinizdeki ebeveyndir, siz olsanız belki başka bir seçim yapacaktınız? Burada ortaya çıkan ne varsa, gerçeği görmenize izin vermeyen ne varsa hepsini yıkıp yaratımını iptal edelim mi?

Nerede kendiniz olmayı bıraktınız, nerede sadece çocuğunuzu var, kendiniz yok kıldınız, bu kime ait, bunu kimden satın aldınız? Ya ikinizin de varlığı aynı anda devam edebilecekse? Ya böylesi çok daha neşeliyse, değerliyse ? ( Ben giymeyeyim, çocuğum giysin , ben yemeyeyim, çocuğum yesin… )  Bunları kimden duydunuz ve sizinmiş gibi hayatınızda devam ettiriyorsunuz? Ebeveynliğin ancak böyle kabul görür, onaylanır olduğuna inandınız? Bununla ilgili ortaya çıkan ne varsa hepsini yıkıp yaratımını iptal edelim mi?

Ya asıl şimdi varlığınızı daha çok hatırlamanız anlamlı olacaksa? Çocuğunuz ileride nasıl anlatsın isterdiniz? Annem kendine de bana da değer verir, zaman ayırırdı mı daha güçlü , yoksa annem bizim için saçını süpürge etti mi? Siz yok olursanız değer bilincinde ona kim rol model olacak?

Hayallerinizden de öte neşeyle, kolaylıkla ve ihtişamla ebeveyn olmanın tüm güzelliklerine kendinizi açmanız için siz ve bedeniniz hangi enerji alan bilinç ve seçim olabilirsiniz? Bunu bilmenize, olmanıza, algılamanıza, alıp kabul etmenize izin vermeyen ne varsa hepsini yıkıp yaratımını iptal edelim mi?

Evet, evet, evet:)))

Şimdilik akanlar bunlar. 

Sanırım bir sonraki yazı da çocuklarımızı tanımlamalarımız üzerine arınma çalışması olacak.

Şifa olsun.

Kolaylıkla.

 

Yorum Yaz